Harga bon mempunyai hubungan songsang dengan kadar faedah pasaran dan ia adalah hubungan yang akan menjana perolehan modal atau kerugian

Dalam artikel ini,kami ingin menyatakan bahawa bon adalah instrumen pelaburan yang menguntungkan, terutamanya dalam persekitaran kadar bunga menurun. Sehubungan itu, potongan terkini dalam kadar dasar semalaman (OPR) oleh Bank Negara Malaysia (BNM), mempunyai kesan langsung dalam fungsi pasaran modal dan nilai aset kewangan yang diniagakan dalam pasaran itu, termasuk bon. Sejak awal tahun ini, BNM telah mengurangkan kadar faedah penanda aras sebanyak 150 mata asas (bps) menjadikan OPR menurun kepada 2 peratus.

Potongan kadar faedah penanda aras BNM telah menyebabkan pelarasan kadar faedah berlaku dalam ekonomi. Pelarasan kadar faedah bermaksud bahawa jumlah wang yang diminta telah disamakan dengan bekalan wang yang ada dalam ekonomi. Semasa proses pelarasan kadar faedah ini, aset kewangan sama ada akan memperoleh atau kehilangan nilai akibat daripada pelabur beralih daripada pegangan tunai untuk membeli aset yang kadar faedahnya tinggi untuk menjana pendapatan yang lumayan. Kami akan menunjukkan kesan pelarasan ini kepada harga bon secara khususnya dengan contoh yang mudah.

Pergerakan Kadar faedah dan Keuntungan modal / Kerugian

Sebagai permulaan, harga bon mempunyai hubungan songsang dengan kadar faedah pasaran dan ia adalah hubungan yang akan menjana keuntungan modal atau kerugian. Untuk memahami hubungan songsang ini, pembaca perlu ingat bahawa setiap bon mempunyai bayaran tetap, juga dikenali sebagai kadar kupon untuk keseluruhan jangka hayat bon. Ia menyatakan bahawa kadar kupon dikira berdasarkan kadar faedah pasaran semasa pada waktu bon itu telah dikeluarkan. Kupon adalah bayaran tetap yang tidak boleh diubah sepanjang jangka hayat bon, walaupun kadar faedah pasaran berubah (Sebenarnya, ini merupakan sebab mengapa bon kadang kala dirujuk sebagai sekuriti pendapatan tetap). Apakah yang akan berubah apabila kadar faedah pasaran berubah? Ia adalah komponen harga yang juga dikenali sebagai nilai muka awal atau harga bon matang yang akan berubah dan ini adalah apa yang kami akan tunjukkan dengan contoh di bawah. Dengan mengandaikan kadar faedah adalah 10 peratus pada masa terbitan, bon tertentu akan membayar RM5 setahun demi kepentingan dalam keabadian dan harga pasaran semasa bon adalah sebanyak RM50. Matematik yang ringkas akan menunjukkan kepada anda bahawa bayaran tetap sebanyak RM5 ialah 10 peratus daripada nilai muka bon (RM5 dibahagi dengan RM50). Perhatikan bahawa bayaran RM5 ialah kadar kupon yang dinyatakan (biasanya dibuat setiap tahun).

Sekarang, andaikan kadar faedah meningkat kepada 20 peratus dan ingat mengenai kupon bon masih RM5, menghitung harga harga bon? Membuat matematik akan menunjukkan kepada anda bahawa bon itu telah dijual pada nilai diskaun sebanyak RM25 (10per cent/20 peratus x RM50). Pada harga baru ini, kupon yang dinyatakan sebanyak RM5, kini bersamaan dengan kadar faedah baru sebanyak 20 peratus (RM5 dibahagi dengan RM25). Perhatikan harga harga bon baru RM25 adalah lebih rendah daripada harga bon awal RM50.

Kita boleh lihat apabila kadar faedah meningkat kepada 20 peratus, kadar kupon tidak berubah kerana ia adalah tetap selama-lamanya tetapi harga bon tidak. Jadi adakah ini bermakna bagi pemegang bon dan juga pelabur? Bagi pemegang bon, satu-satunya caranya adalah menjual bon akan menjadi urus niaga yang lebih menarik supaya pembeli atau pelabur mendapat kadar faedah pasaran bagi bon tersebut. Ini bermaksud mendiskaunkan harga bon akan menarik pelabur untuk membeli. Bagi pelabur salah satu caranya dia akan bersedia untuk membeli bon jika kos tidak melebihi daripada pelaburan yang lain dan menghasilkan aliran pulangan yang sama pada masa hadapan.

Kita boleh lihat apabila kadar faedah meningkat kepada 20 peratus, kadar kupon tidak berubah kerana ia adalah tetap selama-lamanya tetapi harga bon tidak. Jadi adakah ini bermakna bagi pemegang bon dan juga pelabur? Bagi pemegang bon, satu-satunya caranya adalah menjual bon akan menjadi urus niaga yang lebih menarik supaya pembeli atau pelabur mendapat kadar faedah pasaran bagi bon tersebut. Ini bermaksud mendiskaunkan harga bon akan menarik pelabur untuk membeli. Bagi pelabur salah satu caranya dia akan bersedia untuk membeli bon jika kos tidak melebihi daripada pelaburan yang lain dan menghasilkan aliran pulangan yang sama pada masa hadapan.

Seterusnya kadar faedah pasaran berkurangan kepada 5 peratus dan ingat bon terus membayar kadar kupon sebanyak RM5 atau 10 peratus daripada nilai muka asal. Apakah yang anda fikir akan berlaku kepada harga bon tersebut sekarang ? Membuat matematik sekali lagi akan menunjukkan kepada anda bahawa bon anda sekarang boleh dijual untuk premium sebanyak RM100 (10 peratus / 5 peratus x RM50) dan kupon sebanyak RM5 sekarang adalah sama dengan kadar faedah pasaran sebanyak 5 peratus (RM5 dibahagi oleh RM100). Perhatikan harga bon baru RM100 lebih tinggi daripada harga bon awal RM50.

Daripada contoh di atas apa yang perlu difahami di sini adalah apabila kadar faedah meningkat harga bon akan menurun dan pemegang bon akan mengalami kerugian modal atas bon. Sebaliknya apabila kadar faedah menurun, harga bon akan meningkat dan pemegang bon mendapat keuntungan modal atas harga bon. Bagaimana? Kerana pelabur yang membeli sanggup untuk membayar premium atas harga bon.

Mengapa membayar premium? Jika bayaran tetap atau kupon yang dinyatakan dalam bon adalah lebih tinggi daripada kadar faedah pasaran semasa, adalah isyarat yang jelas untuk membeli dan mana-mana pelabur akan sanggup membayar premium untuk bon tersebut (iaitu membayar lebih daripada harga matang bon ). Perkara ini sangat relevan dengan keadaan semasa apabila kadar faedah pasaran global telah merosot dan dalam beberapa kes menumpu ke arah kadar faedah sifar. Sebaliknya, jika bayaran tetap atau bon kupon yang dinyatakan adalah lebih rendah daripada bayaran faedah dijangka oleh pasaran, bon akan dijual kurang dari jumlah matang bon tersebut. Perbezaan (premium atau diskaun) dikira dengan mendiskaunkan semua amaun tunai masa depan. (Nota: Pengiraan di atas adalah satu contoh yang mudah untuk menerangkan hubungan songsang antara kadar faedah, harga bon dan kesan akibat daripada keuntungan modal atau kerugian. Ia tidak mewakili pengiraan sebenar harga bon kerana ia merupakan satu proses yang lebih rumit Terdapat pembolehubah lain yang perlu dipertimbangkan juga dan kita akan membincangkan beberapa pembolehubah dalam perenggan yang berikutnya.)

Perubahan Hasil dan Kualiti Kredit
Aspek seterusnya yang akan mempengaruhi pulangan bon adalah perubahan hasil. Ringkasnya, hasil bon adalah ukuran pendapatan yang dijana oleh bon dikira dengan faedah yang dibayar dibahagikan dengan harga bon. Jadi, jika bon anda dijual pada harga RM1, 000 atau setara, bayaran kupon ialah RM100, maka ia bersamaan dengan hasil dimana dalam kes ini adalah 10 peratus. Tetapi perhatian bahawa harga bon dipengaruhi oleh, antara perkara lain, faedah yang ditawarkan oleh bon-bon lain yang boleh menjana pendapatan . Oleh itu, harga bon akan berubah-ubah, dan begitu juga dengan kadar hasil bon.

Setiap bon menjana hasil yang berbeza bergantung kepada risiko profil peminjam yang pelbagai yang meluas . Contohnya, jika peminjam adalah kakitangan kerajaan, ia akan dianggap bebas daripada risiko kerana kerajaan mempunyai keupayaan untuk menjana pendapatan melalui cukai untuk membayar balik bon. Oleh itu, bon kerajaan dibayar hasil yang paling rendah. , Sebaliknya, syarikat menjalankan kegiatan perniagaan dan berkeupayaan untuk membayar balik dengan mendukung darjah ketidakpastian yang pelbagai. Syarikat yang mempunyai kedudukan kewangan yang baik mempunyai keupayaan menghadapi semua kewajipan kewangan mereka, termasuk pembayaran balik semua faedah dan jumlah pokok pinjaman tepat pada masanya.

Ini merupakan penerbit yang berkualiti tinggi dengan kedudukan kredit yang tinggi, yang dikenali sebagai "gred pelaburan". Sebaliknya, syarikat yang mempunyai prospek perniagaan yang lemah adalah lebih berisiko dan kebarangkalian kegagalan adalah lebih tinggi. Terbitan daripada entiti ini dikenali sebagai "bon "bukan gred pelaburan" dan ia membawa hasil yang lebih tinggi berbanding dengan bon gred pelaburan apabila pelabur perlu diberi pampasan kerana mengambil risiko tambahan.

Peranan Agensi Penarafan dalam mengukur Kualiti Kredit
Penilaian kualiti kredit bon sebahagian besarnya dijalankan oleh agensi penarafan bon. Di Malaysia, terdapat dua agensi penarafan bebas, iaitu Rating Agency Malaysia Bhd (RAM) dan Malaysian Rating Corporation Bhd (MARC). Penilaian bon korporat bermula dari AAA (berkualiti tinggi) kepada D (kualiti terendah atau mungkir). Bon yang dikelaskan dengan penarafan BBB dan ke atas adalah gred pelaburan" manakala mereka yang di bawah BBB adalah bon "bukan gred pelaburan".

Penilaian Jangka Panjang

Tempoh

Akhirnya, kita juga boleh menggunakan analisis tempoh untuk menganggarkan bagaimana perubahan dalam tahap umum kadar faedah mempengaruhi harga bon. Dalam erti kata yang mudah, konsep tempoh mengukur berapa laju bon akan membayar balik kos sebenar. Ia adalah ukuran berapa lamakah (dalam tahun) yang diperlukan bagi harga bon yang akan dibayar oleh aliran tunai dalaman. Ia adalah langkah penting bagi pelabur untuk mempertimbangkan bon dengan bon jangka masa yang lebih panjang membawa risiko yang lebih tinggi dan mengalami turun naik harga yang lebih panjang berbanding dengan bon jangka masa yang lebih pendek.

Beberapa faktor yang mempengaruhi tempoh bon adalah seperti berikut:
Masa matang
Pertimbangkan dua bon yang setiap satu kosnya bernilai RM1000 dan hasilnya 5 peratus. Bon yang matang dalam tempoh satu tahun akan lebih cepat dibayar balik kos sebenarnya berbanding dengan bon yang matang dalam tempoh 10 tahun. Akibatnya, bon yang pendek tempoh matangnya akan mempunyai tempoh yang lebih rendah dan harga yang kurang risikonya Semakin lama tempoh matang, semakin tinggi tempoh bayar balik kos sebenarnya.

Kadar Kupon

 Pembayaran balik bon adalah faktor utama dalam pengiraan tempoh. Jika dua bon yang sama membayar kupon yang berbeza, bon dengan kupon yang lebih tinggi akan membayar balik kos asalnya lebih cepat berbanding dengan bon yang lebih rendah bayaran kuponnya. Lebih tinggi bayaran kupon , lebih rendah tempohnya.

Kesimpulan
Telah diperkatakan , cara seseorang pelabur memilih untuk melabur dalam bon yang jangka masa pendek atau dalam jangka masa panjang bergantung kepada matlamat pelaburan pelabur, jangka masa dan jumlah risiko yang sanggup untuk ditanggung oleh pelabur. Lebih penting lagi apabila mempertimbangkan strategi pelaburan bon, ingat kepada kepentingan kepelbagaian. Pelabur yang memilih bon sebagai pelaburan juga harus memikirkan kepelbagaian risiko walaupun pelaburan bon akan mewujudkan satu portfolio untuk beberapa bonakan tetapi setiap satunya mempunyai ciri-ciri yang berbeza. Terdapat pelbagai jenis bon yang terdapat di pasaran dengan ciri-ciri tertentu, yang boleh mengelirukan pelabur biasa.

Ini adalah di mana pelabur biasa perlu mendapatkan nasihat professional disebabkan pengurusan dana bon memerlukan banyak sumber, iaitu dari menganalisis arahan kadar faedah dan kualiti kredit untuk urus niaga aktif dan lindungi nilai portfolio. Tugasan sukar seperti ini adalah baik dikendalikan oleh pengurus dana professional terutamanya yang diwujudkan dengan rekod dalam bidang ekonomi yang terbukti, analisis kredit dan pengurusan portfolio serta pengurusan risiko yang betul.

New Straits Times, April 27,2009